Cykle miesiączkowe zaczynają się od pierwszej miesiączki, która pojawia się między 10 a 17 rokiem życia i kończy menopauzą około 50 roku życia. Na krótko przed okresem pokwitania przysadka mózgowa wydziela większą ilość hormonu i menstruacja pojawia się, jeżeli lutropina uwalniana jest rytmicznie i w wystarczającej ilości.

Cykl miesięczny zmienia się w drugiej połowie okresu rozrodczego. Kobiety powyżej 35 roku życia obserwują skracanie się cyklu. Średnia długość cyklu dwudziestolatki to 32 dni, ale po 35 roku życia długość cyklu wynosi 28 dni lub mniej. Dzieje się tak, ponieważ ciałka żółte nie produkują już dostatecznej ilości progesteronu i przez to skraca się faza lutealna.

Gorsza jakość i zmniejszenie się liczby pęcherzyków oznacza mniejszą ilość uwalnianych estrogenów, w rezultacie nie ma skoków wydzielania hormonu luteizującego ani owulacji. Kobiety w okresie przedmenopauzalnym na ogół przechodzą fazę nieregularnych miesiączek, zanim nastąpi zupełne ich zatrzymanie.

Małe odchylenia w długości cyklu są całkiem normalne w każdym wieku. Rzadko się zdarza, aby kobieta nie doświadczyła zaburzeń w cyklu miesiączkowym, zważywszy jak złożone procesy hormonalne zachodzą w cyklu co miesiąc. Wiele czynników zewnętrznych może zaburzać regularność cyklu – podróż, stres, ciężka choroba.

Każde odchylenie od normy powinno jednak być zdiagnozowane przez lekarza. Gdy menstruacja jest bardziej obfita niż zwykle lub się przedłuża, kobieta powinna zwrócić na to uwagę.