Powiększoną tarczycę określa się zwykle mianem wola. Jeśli przyczyną powiększenia tarczycy są utworzone na jej powierzchni guzki, wole takie określa się jako wole guzkowe. Jej przyczyną jest równomierny rozrost miąższu, wówczas mówi się o wolu miąższowym.

Gdy w rozrośniętym miąższu tarczycy występują guzki – jest to wole miąższowo-guzkowe. endokrynologiaWolu mogą towarzyszyć objawy nadczynności lub niedoczynności tarczycy, może też czynność tego gruczołu nie ulec zmianie. Stosuje się wtedy odpowiednie określenie: wole nadczynne, wole niedoczynne i wole obojętne.

Jeśli po uwzględnieniu przyczyn powstania wola odpowiednie leczenie zachowawcze nie daje rezultatu lub powiększona tarczyca uciska sąsiadujące narządy, wywołując duszność, kaszel, chrypkę i trudności w połykaniu, wówczas uzasadnione jest podjęcie leczenia operacyjnego.

Wskazaniem do operacji może być duże wole – ze względów kosmetycznych – a także wole guzkowe obojętne, zagrożone możliwością rozwoju nowotworu w obrębie guzka.

Wszelkie zmiany gruczołu tarczycy oceniane są przy pomocy wielu przedoperacyjnych badań diagnostycznych. Badania rentgenowskie pomocne są w ustalaniu położenia gruczołu, zarysów wola, jego ucisku na sąsiadujące narządy, jak tchawica, przełyk, oraz stwierdzenie zwapnień w miąższu gruczołu.

Tomografia komputerowa pozwala dodatkowo na odróżnienie wytrzeszczu oczu w chorobie Gravesa-Basedowa od zmian nowotworowych. Inne zmiany wykrywa się badaniem ultrasonograficznym.